بررسی اثر تنش آبی و کاربرد سلنیوم بر شاخص های حساسیت به تنش ارقام ذرت (zea mays l.) در استان مرکزی

برای بررسی اثر تنش آبی و کاربرد سلنیوم بر شاخص­های حساسیت به تنش ارقام ذرت در استان مرکزی، آزمایشی در سال زراعی 1388 به صورت کرت­های دوبار خردشده در قالب طرح پایه بلوک­ های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تنش آبی به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری بر­اساس نیاز آبی گیاه، آبیاری به میزان 80 و 60 درصد نیاز آبی گیاه در کرت­های اصلی، و ارقام مختلف ذرت به عنوان عامل فرعی در سه سطح  v1= s.c 500،  v2= s.c 520و  v3= s.c 700 در کرت­­­­­­های فرعی و تیمار محلول­پاشی سلنیوم به عنوان عامل فرعی فرعی در دو سطح عدم مصرف و مصرف 20 گرم سلنیوم در هکتار در کرت­های فرعی فرعی قرار گرفتند. صفاتی مانند ارتفاع گیاه، تعداد بلال در بوته، قطر ساقه، تعداد برگ سبز، بیوماس کل، شاخص حساسیت به تنش (ssi)، شاخص تحمل (tol)، میانگین بهره­وری (mp)، میانگین هندسی بهره­وری (gmp)، شاخص تحمل به تنش (sti)، شاخص عملکرد (yi) و شاخص پایداری عملکرد (ysi) ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که اثر متقابل تیمار تنش آبی و محلول­پاشی سلنیوم بر صفاتی مانند تعداد بلال در بوته، قطر ساقه، تعداد برگ سبز، بیوماس کل معنی­دار شد. به طوری که بیش­ترین و کم­ترین مقدار بیوماس کل با میانگین 45 و 67/21 تن در هکتار مربوط به تیمار آبیاری نرمال + رقم s.c 700 + عدم مصرف سلنیوم و تیمار آبیاری بر­اساس 60 درصد نیاز آبی گیاه + رقم s.c 500 + مصرف سلنیوم بود. در بین ارقام مورد بررسی، رقم s.c 700 از نظر شاخص­های حساسیت به تنش، شاخص تحمل، میانگین بهره­وری، شاخص عملکرد و شاخص پایداری عملکرد نسبت به سایر ارقام، برتری محسوسی داشت.